ЗАМАН ӨЗГЕРДІ МЕ, ӘЛДЕ АДАМ.....

 Б.Момышұлы көптеген нақыл сөздер бар. Солардың бірі: Жаудан да,даудан да қорықпаған қазақ едім. Енді қорқынышым көбейіп жүр...Балаларын бесікке бөлемеген,бесігі жоқ елден қорқам. Немересіне ертегі айтып беретін әжелердің азаюынан қорқам. Түкке мән бермейтін ата-ана мен балалардан қорқам.Қолдарына кітап алмайды.... Осы нақыл сөздерді тереңірек ұғынсақ біз қазіргі қазақ халқының жәй-күйін көре аламыз. Осы мәселе төңірегінде ойлана келе қазіргі заманның адамдары мүлдем өзгергенінің анғаруға болады. Салт-дәстүрлер берік ұсталмаған, бала ізденіп өз бетінше іс қылмайды, қолдан кітап емес телефон түспейтін жағдайдамыз. Балаға ақ пен қараны ажыратуға, түзу жолды нұсқайтығұн,ата-әжелеріміз азайып барады. Бес саусақ бірдей болмайды дегендей,адамдар бір-бірін деген сенімдерін жоғалтқан.Үйреніп жатқан бала жоқ,үйретіп жатқан әке-шеше жоқ... Бала өз бетімен, әке –шеше өз бетімен.Бала өз білгенін ермек қылып,сол балаға тура жолды нұсқар әке-шеше өз білгендерін ермек қылып жүр...Қорыта келе біз мынандай тұжырым жасаймыз заманына қарай өзгерген адам кінәліме,немесе дұрыс тәрбие бермеген ата-ана кінәліме?

Жакашева Ақнұр 10-сынып оқушысы